Wyniki badań Eurostatu wskazują, iż wskaźnik dalszego trwania życia dla noworodka urodzonego w 2018 wynosiło 73,85 lat dla mężczyzn, a dla kobiet 81,68. Stanowi to odpowiednio około 8 lat i 7 lat więcej niż w 1991 r. Natomiast prognozy GUS wskazują, iż całościowy udział w populacji osób powyżej 60 r.ż. w 2030 wyniesie 29,8%, a w roku 2040 już 35,2% – przy założeniu, że jakość życia i cieszenie się lepszym zdrowiem również będą rosły.

Po pierwsze, rozprawmy się ze stereotypami starości. To wyzwanie dla kreatywnych (firm, organizacji czy mediów), bo trzeba zejść z utartych ścieżek myślenia.

Po drugie, zrozummy, że ludzie, którzy długo żyją, mają unikatową wiedzę i podejście do świata – równie wartościowe jak podejście młodych – i że dzieląc się nim, pomagają nie tylko sobie, ale i społeczeństwu. Zobaczmy, jak mogą nam pomagać (http://www.aal-europe.eu/projects/pro-me/ czy http://www.aal-europe.eu/projects/expact/). Nie traktujmy seniorów z góry czy protekcjonalnie, pokażmy im, z czym się borykamy, a możliwe, że nas zaskoczą (jak Iris Apfel – https://www.instagram.com/iris.apfel/).

Po trzecie, dostrzeżmy, że dojrzałość ma taki sam potencjał dystansu, szaleństwa i kreatywności jak młodość (pod wieloma względami starsza osoba ma więcej wolności niż 40-latkowie z kredytem i czwórką dzieci). Jeśli tylko zachowa sprawność, ma znajomych i motywację, może zarabiać pieniądze, cieszyć się życiem, a w przerwach dbać o zdrowie. Wielkie znaczenie mają tutaj obrazy starości kreowane przez media – odpowiedzialni za ten przekaz powinni zwracać uwagę na to, w jaki sposób zazwyczaj opisują osoby starsze i w jakich kontekstach. Czy dobór treści, zamawiane artykuły i zdjęcia nie powielają przypadkiem stereotypów? Na ile dbamy, by starsi mieli dostęp do mediów społecznościowych, by ich zdanie liczyło się przy tworzeniu nowych rozwiązań i technologii? (Warto przeczytać historię Barbary Baskind: http://cafesenior.pl/zrob-z-nami-parade-seniorow-2015/).