Innowacje II edycji projektu

Innowacja opracowuje zasady wykorzystywania schodołazu, dzięki któremu starsi ludzie, z pomocą wolontariuszek i wolontariuszy, mogą wreszcie wyjść na spacer. Stan zdrowia nie pozwala seniorkom i seniorom na pokonywanie schodów, co – dla osób mieszkających w budynkach bez wind – wiąże się z uwięzieniem we własnych mieszkaniach. Celem jest przełamanie alienacji społecznej i polepszenie samopoczucia tych osób. Zyskują one sposób na ponowne włączenie się w życie społeczne i możliwość podjęcia decyzji o tym, kiedy wyjść z domu. Szczegółowy opis, zasady działania i wskazówki dla innowatorów znajdują się w podręczniku pt. Społeczne sieci wsparcia.

Schodołaz – sposób na wyjście z domu to innowacja przygotowana dla:
1. Osób starszych, mieszkających w budynkach bez windy, zmagających się z utratą bądź ograniczeniem samodzielności, wynikającej z trudności w poruszaniu się po schodach.

Korzyści, jakie uzyskują z udziału w innowacji:

  • możliwość wyjścia w ogóle lub częstszego wyjścia z domu,
  • kontakt z przyrodą,
  • poprawa samopoczucia,
  • możliwość ponownego uczestnictwa w życiu społecznym.

2. Rodzin i/lub osób opiekujących się seniorkami i seniorami.

Korzyści, jakie uzyskują z udziału w innowacji:

  • fizyczne odciążenie,
  • możliwość pójścia na spacer z bliską osobą.

Innowację mogą wdrożyć zarówno samorządy, organizacje pozarządowe, spółdzielnie lub wspólnoty mieszkaniowe, jak i nieformalne grupy sąsiedzkie czy różnego typu organizacje, kierujące swoje działania do osób w wieku senioralnym. Warto szukać wsparcia i budować lokalne sieci pomocy, by zwiększyć swoją skuteczność.

W większości miast znajdziecie organizacje, do których można się zwrócić z prośbą o nawiązanie współpracy, m.in.:

  • centra aktywności międzypokoleniowej (CAM-y),
  • miejsca aktywności lokalnej (MAL-e),
  • biblioteki,
  • stowarzyszenia lub fundacje,
  • przychodnie rodzinne,
  • urzędy gminy lub miasta,
  • centra wolontariatu,
  • parafie,
  • urzędy pocztowe,
  • ośrodki pomocy społecznej,
  • placówki rehabilitacyjne (najlepiej NFZ),
  • miejskie ośrodki kultury.

Wszystkie działania i wskazówki, opisane szczegółowo, znajdziecie w podręczniku Społeczne sieci wsparcia.            

Zawiążcie grupę inicjatywną, odpowiedzialną za przygotowanie koncepcji, planu działania i wdrożenia innowacji w lokalnej społeczności (w obszarze dzielnicy lub miejscowości).

Przygotujcie społeczność do wdrożenia innowacji w następujący sposób:

  • zbadajcie potrzeby i oczekiwania w stosunku do innowacji i wykorzystania schodołazu,
  • przybliżcie potencjalnym odbiorcom informacje o tym, czym są schodołazy i jak działają (np. zorganizujcie spotkania).

Zbudujcie sieć partnerstw i przydatnych kontaktów.

Opracujcie kluczowe zasady wdrażanej innowacji m.in. regulaminy, dni i godziny pracy, podział odpowiedzialności i zadań zespołu.

Przeprowadźcie rekrutację wśród:

  • osób starszych, opierając się m.in. na dystrybucji ulotek, plakatów, współpracy z lokalnymi instytucjami,
  • wolontariuszek i wolontariuszy, m.in. przez media społecznościowe.

Zaopatrzcie się w materiały niezbędne do wdrożenia innowacji, takie jak: schodołaz, rower cargo, ubezpieczenie OC/NWW, pasy i plandeki zabezpieczające itp.

Zorganizujcie dla siebie i grupy wolontariackiej szkolenia z obsługi schodołazu.

Realizujcie działania – zgodnie z przyjętym harmonogramem.

Stale monitorujcie przebieg wdrażanej innowacji. Powodzenie zależy od tego, czy oraz jak długo uda się wam podtrzymać zainteresowanie projektem każdej z zaangażowanych stron, zarówno grupy odbiorczej, jak i wolontariackiej.

Do realizacji modelu niezbędny jest zespół w składzie:

  • osoba koordynująca, która zarządza, rekrutuje i promuje innowację,
  • osoba obsługująca Punkt Kontaktowy, która odbiera połączenia telefoniczne od grupy odbiorczej, zarządza terminarzem wolontariuszy, potwierdza realizację usługi,
  • wykwalifikowana osoba przeprowadzająca doraźne szkolenia z obsługi schodołazu (nie jest stałą członkinią lub członkiem zespołu),
  • wolontariuszki i wolontariusze (minimum 10 osób), których zadaniem jest obsługa schodołazu i roznoszenie ulotek.

Jeśli projekt trwa dłużej niż pół roku, rekomendowany jest zakup schodołazu. W toku przygotowań podejmijcie decyzję, który z wydatków jest niezbędny, a z którego można zrezygnować (szczegóły w Podręczniku).
Podstawowy koszt wdrożenia innowacji – z udziałem piętnastoosobowej grupy odbiorczej przez 1 rok – składa się następujących elementów:

  1. Zakup schodołazu
    17000 zł (1 sztuka)
    Schodołazy sprzedawane są czasami w promocji, udzielane są też rabaty. Warto negocjować cenę. Model: gąsienicowy Liftkar PTR 130 (droższy), LG 2020 schodołaz kroczący z krzesełkiem (tańszy).
  2. Szkolenie z obsługi schodołazu
    400 zł (opłata)
    Część firm zajmujących się sprzedażą schodołazów realizuje darmowe szkolenia. Miejcie na uwadze, że czym innym jest prezentacje maszyn, a czym innym szkolenie (dopytujcie też o czas trwania szkolenia).
  3. Koszt ubezpieczenia OC dla organizacji prowadzącej działanie
    2000 zł (opłata roczna)
    Część organizacji standardowo wykupuje ubezpieczenie OC. Należy jednak skontaktować się z ubezpieczycielem i przekazać mu informacje o realizowanym działaniu. Może to wpłynąć na wzrost rocznej składki.
  4. Koszt ubezpieczenia schodołazu
    400 zł (opłata roczna)
    Koszt waha się między 400-600 zł.
  5. Koszt ubezpieczenia NWW dla odbiorców działania
    15x 20zł = 300 zł (opłata roczna dla 15 odbiorców)
    Koszt ubezpieczenia NWW dla odbiorców działania jest wyższy niż zwykle ze względu na specyfikę innowacji. Wykupując ubezpieczenie przekażcie ubezpieczycielowi wszystkie informacje dotyczące realizowanej innowacji (nie ukrywajcie niczego). Zwiększy to wysokość składki, ale macie pewność, że ubezpieczenie pokryje koszty ew. leczenia w razie wypadku. 
  6. Koszt zakupu roweru cargo
    3000 zł (sztuka)
    Koszt zakupu nowego roweru cargo, który spełnia wymagania techniczne związane ze specyfiką innowacji (wielkość i udźwig skrzyni) zaczyna się od 8000 zł, sięga nawet 25000 zł. Na rynku można znaleźć wiele ofert sprzedaży rowerów cargo w bardzo dobrym stanie. Oferty spełniające wymagania (wielkość i udźwig skrzyni) zaczynają się już od ok. 3000 zł. Korzystniejszy jest zakup roweru używanego.

Minimalny koszt łączny = 23 100 zł

Minimalny koszt udziału w innowacji 1 uczestnika na 1 rok = 1540zł

Dodatkowe koszty innowacji to m.in.:

  • plandeka i pasy zabezpieczające do transportu schodołazu,
  • wydruk plakatów i ulotek,
  • zakup telefonu i abonament,
  • ewentualne wynagrodzenia dla osób zaangażowanych w realizację np. usługa prawnicza.

Innowacja działa skutecznie, gdy zapewnicie niezbędne wyposażenie i zespół.
1.Wyposażenie:

  • schodołaz (kupiony lub wypożyczony),
  • rower cargo,
  • plandeka i pasy zabezpieczające schodołaz,
  • telefon z aktywną kartą SIM.

2. Zespół:

  • osoba koordynująca,
  • osoba obsługująca połączenia telefoniczne,
  • grupa wolontariacka do obsługi schodołazu.

3. Rekomendowane jest także ubezpieczenie (m.in. schodołazu, odbiorców).

„Mieć opiekę, a możliwość wyjścia, to co innego”, podsumował jeden z uczestników projektu. To dowód na to, że innowacja odpowiada na realne potrzeby osób starszych, których stan zdrowia uniemożliwia samodzielne pokonywanie schodów. Ich wyjścia na zewnątrz, z budynków bez wind, są mocno ograniczone. W tym kontekście szansa na uzyskanie pomocy w pokonaniu schodów, w wybranym przez siebie terminie, jest działaniem pożądanym.
Grupą odbiorczą projektu testowego były głównie seniorki, którymi na co dzień opiekowały się córki, osoby w okolicach wieku emerytalnego. Kobiety, choć starają się zagwarantować rodzicom pomoc i jak najlepsze warunki, samodzielnie nie są w stanie wesprzeć ich w pokonaniu klatki schodowej.
Innowacja jest źródłem pozytywnych emocji i przynosi odbiorcom satysfakcję, wywołaną przez ponowne doświadczenie sprawczości i podmiotowości. Rozmówcy wskazywali, że możliwość podjęcia samodzielnej decyzji zakupowej jest ogromną wartością dla seniorów na co dzień zamkniętych w domach.

Michał Kłosiński wytrwale realizuje swoją misję, prowadząc warsztaty edukacyjne z obszarów inżynierii, majsterkowania, programowania, łącząc je z ekologią i upcyklingiem. Marzy, żeby w każdej szkole było pomieszczenie warsztatowe z narzędziami, elektroniką i drukarką 3D, w którym uczniowie wspólnie z nauczycielami projektują, budują i naprawiają. Od kilku lat prowadzi działania społeczne, mające wpływ na życie codzienne seniorów.

Anna Olszewska jest nauczycielką wczesnoszkolną z ogromną wewnętrzną potrzebą niesienia pomocy innym. W 2018 Michał poszukiwał chętnej osoby, która wolontaryjnie pomógłaby mu zbudować makietę na warsztaty edukacyjne dla dzieci. Konieczna była umiejętność obsługi wiertarki stołowej. Zgłosiła się Ania, która… pierwszy raz obsługiwała taki sprzęt. Poradziła sobie i od tamtej pory działają wspólnie.